Mijn reis door Peru

's Nachts aankomen in Lima is ongelooflijk prachtig: lichtjes en nog eens lichtjes, in een hoofdstad die even groot is als België.
Al bij aankomst op de luchthaven blijkt hoe vriendelijk Peruanen wel zijn. Een vriendin van Eva, die ik helemaal niet ken, neemt me spontaan vast en geeft een kus.
Met de taxi en alles tegelijk willen zien (een ervaring op zich want wie neemt er nu in België een taxi) naar Miraflores, een wijk in Lima. Het is nacht, "Morgen zie je meer van Lima", zegt Eva. We overnachten in een prachtig en oergezellig hotelletje.
De volgende dag wandelen we naar Parque del Amor (een park om elkaar het hof te maken) met het beroemde standbeeld "el beso" (een kussend stel), een  kleurige mozaïekbank en een mooi uitzicht op de stille oceaan en de kliffen.
Terug naar Lima, lekker en goedkoop eten in een gezellig, klein eethuisje vlak naast het presidentieel paleis. Deze trend zal aanhouden want Eva Heeft een gamma aan adresjes van gezellige eethuisjes, hotelletjes en café's.
Rondslenterend tussen de drukte en genietend Lima verkennen. Tussendoor een verfrissende fruitsap drinken. Zalig! Maar toch ook je slecht voelen bij de armzalige huisjes die je ziet staan op de bergen. Hoe verder uit het centrum hoe armer de mensen zijn. Een museum bezocht. Zeer interesant! Toch wel even een verwittiging gehad van de bewaker. Niet te koop lopen met je fototoestel hier in de buurt.
In Hualhuas een ambachtelijke weverij bezocht. Een klein dorpje met niks anders dan enkele weverijen en enkele huisjes. Enkele speciale knappe dingen gekocht.  Souvenirs voor familie en vrienden!
De ene volkswagen kever na de andere, in alle kleuren. Kraampjes waar je vanalles en nog wat kan kopen naast de weg. Zelfs een kraampje met honderd of misschien wel meer spiegels. Van met jezelf geconfronteerd worden gesproken. De kapper op een spoorweg die niet in gebruik is omdat er na een paar maanden nog altijd rotsblokken op liggen van het voorbije regenseizoen. (Peruaans ritme: zegt Eva) De wasvrouw die zich uitslooft om te kunnen overleven, maar ons toch steeds vriendelijk goedendag zegt. De zandweggetjes die mij doen terug denken aan mijn jeugd. De korte dagen, het vroeg donker zijn, het leven 's avonds met de vele eetkraampjes naast de weg. Ook dat is allemaal Peru!
En ook de natuur die zo uitgestrekt is. En zo verscheiden. En dan de jungle. Mooi, rustig, warm en toch niet te heet zoals bij ons. En dan toch een verkwikkende regenbui! Prachtige, grote, blauwe vlinders (de vlinders in Peru vertegenwoordigen zo'n 20 procent van alle soorten ter wereld). Een wit - zwart gevlekte straathond in de jungle...
En dan met de bus door Ica, ongeloof, een koud gevoel. Vier jaar na de zware aardbeving zijn de armzalige huisjes amper terug opgebouwd! Al het puin dat blijven liggen is. Per palet stenen worden de huisjes in de hoogte opgebouwd, omdat de mensen niet meer dan de stenen kunnen betalen. Daken die nog steeds zeilen zijn, rieten matten die muren zijn. Maar wel grote, nieuwe winkels van de één of andere keten.
Een reden te meer om achter de vrijwilligersorganisatie en de economisch- ecologisch verantwoorde reizen te staan die Eva organiseerd.
Het eenzame, uitgestrekte nationaal park Paracas, waar de woestijn plots overloopt in de klippen naast de zee. Mooi! Met het bootje naar Islas Ballestas. Even varen maar de moeite waard. Ontelbaar veel zeevogels, pinguins, pelikanen en zeeleeuwen op de rotsen. Onderweg vaar je langs de fraaie geoglief, El Candelabra. Een navigatiemiddel, een piratenteken...?
Even uitrusten in Huacachina met zicht op de landduinen. Enkele hippies zijn hier achtergebleven met hun kraampjes.  
En dan Arequipa, tussen de vulkanen Misti, Chachani en Pichu Pichu. Zo mooi, bijna helemaal gebouwd in witte vulkanische steen. Alhoewel de mensen hier op het eerste zicht minder vriendelijk lijken, worden we heel warm verwelkomt door de baas van weer maar eens een prachtig hotelletje. Heel lang gewandeld door het stille, rustgevende klooster van Santa Catalina. Zo mooi bewaard! Onderweg veel Alpaca's, lama's en vicuñas, maar ook veel ezeltjes met kinderen als ezeldrijver! Verbijsterd over de tegenstelling armoede en de rijkdom binnen in de kerken, met altijd verse bloemen. Verder naar de Cañon del Colca. Er is niets dat de natuur biedt, dat je hier niet vindt. Je kan er blijven kijken! En jawel, we hebben de condors gezien. Je blijft versteld staan van de weinige mensen op het platteland in tegenstelling tot het van mensen wemelende Lima.  
Dan het Titicacameer op. Even aanmeren op enkele drijvende eilanden. Een vrouw legt uit hoe de eilanden gemaakt worden, met de nodige humor! Als je wil met een cabellito, een boot gemaakt van totora riet (letterlijk: "rietpaarden"). Begeleid door zingende kinderen. Hetzelfde liedje in vele talen geleerd door toeristen. Samen met een Nederlands koppel hebben we de Nederlandse versie geleerd want die konden ze nog niet. Overnachten op Isla Amantani. Een eiland zonder elektriciteit en internet. Zonder auto's, politie maar met eigen gekozen leiders. 
En tenslotte Machu Picchu. Eva heeft een rustig moment uitgekozen om er niet te zijn met te veel toeristen. Al veel mooie foto's van gezien. Maar veel grootser om het met eigen ogen te zien. Hoe hebben mensenhanden dit ooit voor mekaar gekregen? Een plaats om ooit naar terug te keren.

En dat is Peru ook. Ik zag nu het zuiden. Maar ik ga zeker terug om meer van het noorden te zien!

Greet